Toen de tijd was aangebroken dat ze zich overeenkomstig de wet van Mozes rein moesten laten verklaren, brachten ze hem naar Jeruzalem om hem aan de Heer aan te bieden, zoals is voorgeschreven in de wet van de Heer: ‘Elke eerstgeboren zoon moet aan de Heer worden toegewijd’. (Lucas 2,22-23)
2 februari –
zoals de naam doet vermoeden – is natuurlijk een Mariafeest.
Volgens de Joodse traditie
moest een vrouw veertig dagen na haar bevalling een zuiveringsritueel
ondergaan. Jozef en Maria gaan daarom met
hun pasgeboren zoon en twee tortelduiven naar de tempel. (...)
Maria Lichtmis is ook een lichtfeest.
Simeon zag in de tempel het
kind Jezus en noemde Hem het “licht”. Daarom verwijzen de kaarsen met lichtmis
naar Jezus zelf: “Het licht dat God kenbaar
maakt voor alle volkeren”, zoals de oude Simeon het in het evangelie noemt.
In oude weerspreuken hoorden we
dat de dagen rond februari zichtbaar lengen:
“Het wordt lichter; na Kerstmis
wordt het daglicht een hanensprong lichter, na Nieuwjaar een
hertensprong, en met Maria Lichtmis een heel uur.”
Maria Lichtmis is ook een kinderfeest. Zoals Jezus werd opgedragen in de tempel, zo
is het de gewoonte om op 2 februari of de eerstkomende zondag alle pas gedoopte
kinderen met hun ouders in de liturgie te verwelkomen. Dit is een ideale gelegenheid om opnieuw stil te staan bij de
betekenis van het doopsel en de opdracht die ouders hebben om hun kind goed en
gelovig op te voeden.”
God, onze Vader,
Jozef en Maria hebben hun kind
Jezus
na de geboorte naar de tempel gebracht,
om uw zegen te vragen
en het aan U toe te vertrouwen.
Vandaag volgen wij hun
voorbeeld.
Wij komen tot U en vragen:
zegen en behoed onze kinderen.
Schenk hen gezondheid,
blijdschap en levenskracht.
Blijf ook ons nabij,
en help ons
om het beste van onszelf te geven,
opdat zij in onze liefde en zorg,
U mogen leren kennen.
Wij vragen het in naam van
Jezus,
ons Licht en onze Vrede. Amen.
Met het kind op te dragen aan de Heer, begint voor Maria ook
een stukje loslaten. En loslaten
is nooit gemakkelijk. Ook wij
laten onze kinderen los... je kunt
een kind baren, opvoeden en
grootbrengen, maar het ontwikkelt zich met zijn/haar eigen karakter,
gevoel en talenten.
Je vergeet nooit die eerst stapjes die een kind zet. De eerste schooldag. De eerste keer op kamp. Het behalen van een
rijbewijs en de eerste autorit,
... en het wakker
liggen als jouw kinderen uitgaan en tot ze veilig thuis komen.
Je kunt je kind laten dopen, eerste communie laten doen en vormsel. Je vertrouwt jouw kindje toe aan God,
net al Maria en Jozef toenertijd deden. Je
kinderen zijn het middelpunt, het licht in je leven.
Maar ze maken hun eigen keuzes, kiezen hun eigen pad, nemen hun eigen
beslissingen. We kunnen alleen het
goede voorbeeld geven en bidden tot God dat hij voor ze zorgt en behoedt. Hun naam staat geschreven in Zijn hand
en de ouders hebben een goede basis meegegeven. Dit deed me
denken aan de volgende tekst van
Kahlil Gibran:
Je kinderen zijn je
kinderen niet.
Zij zijn de zonen en
dochters van 's levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar
zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je
niet toe.
Je mag hen geven van je
liefde maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen
huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen,
dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun
te worden,
maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet
terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen,
waarmee je kinderen
als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het
doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht
opdat zijn pijlen snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden
door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is."
Laten we daarom met
lichtmis een speciale kaars aansteken voor onze kinderen. Een kaars laat ons eigen zoekend geloof oplichten. Het
geloof in Christus als licht in de wereld. Het licht dat ons en onze kinderen
de juiste weg wijst, als het donker is. Het licht dat zorgt dat de schaduw van het kwaad geen kansen krijgt. Het licht dat
de ouders steunt in het loslaten van onze kinderen. Laten we daarom met lichtmis een kaarsje branden…...
Marleen Elst.
