Iedere mens toont Gods Liefde!
Op 10 september 2015 kwam Pater Abraham vanuit India aan in België. Hij verblijft ondertussen drie jaar in België, heeft het Nederlands al erg aardig onder de knie en was tot op heden een gewaardeerd medewerker in de parochiekernen van de Pastorale Eenheid HH. Jacobus & Antonius. Op 28 oktober werd hij samen met pater Michel Baert en priester Koen Janssen benoemd tot pastoor van onze Pastorale eenheid Onze-Lieve-Vrouw. Pater Abraham komt in Essen wonen terwijl de twee ander in Brasschaat blijven wonen. Zij zullen vooral pater Abraham in zijn taak als pastoor bij ons ondersteunen.
Kan je ons iets vertellen over jouw achtergrond, Pater Abraham?
Ik ben Abraham Rayappan, 35 jaar oud (°1983), en ik ben afkomstig uit de Tamilregio in India. Meestal noemen ze me Abraham, maar in m’n moedertaal is het Abiraham. Ik ben de jongste thuis en heb nog drie broers en twee zussen; zij zijn allemaal getrouwd en hebben kinderen. Ik ben nogal sportief: ik speel graag voetbal, tennis, cricket en basketbal. Daarnaast ben ik leergierig en lees ik graag boeken.
Je bent nu twee jaar in België; maar wat deed je daarvoor in India?
Ik heb erg veel gestudeerd en was als meewerkend priester ook al actief in verschillende parochies. Tot mijn twaalfde ging ik naar de dorpsschool, die vlakbij mijn huis ligt. Daarna liep ik school bij de Salesianen en verbleef ik op internaat. Op mijn vijftiende heb ik de beslissing genomen om priester te worden en ben ik dus naar het seminarie gegaan. Ik heb deze beslissing samen met twee heel goede vrienden genomen. Ik werd lid van de apostolische congregatie Heralds of the Good News ('Verkondigers van het Goede Nieuws'): een communauteit van priesters die als missionarissen over de hele wereld uitgestuurd worden. Vandaag zijn wij met bijna 500 priesters actief in 14 landen! Aan het seminarie studeerde ik naast filosofie en theologie ook Engels en sociaal werk, waarin ik een predoctoraat behaald heb. Studeren wordt enorm gestimuleerd binnen onze congregatie. Op 5 februari 2009 werd ik tot priester gewijd. Ook daarna bleef ik verder studeren en was ik als onderpastoor werkzaam in verschillende parochies. Ik hield me o.a. bezig met eucharistievieringen, uitvaarten, lokale jeugdbewegingen, een misdienaarsgroep en catechese.
En toen kwam de vraag of je naar België zou willen komen?
Inderdaad, in maart 2015 kreeg ik van mijn overste de vraag of ik naar België zou willen gaan als missionaris. Ik heb en er mee ingestemd en vervolgens eerst mijn ouders op hoogte gebracht van mijn nieuwe zending. En op 10 september 2015 kwam ik samen met mijn confrater P. Edmund aan in België. Ik werd erg hartelijk ontvangen en kreeg erg veel ondersteuning. Wij zijn hier voor een periode van 10 jaar. Nadien keren we terug naar India voor een periode van 3 jaar, waarna we opnieuw worden uitgezonden.
Je bent afkomstig uit het Tamil-gebied?
Inderdaad. Tamils zijn een bevolkingsgroep in de Zuid-Indiase staat Tamil Nadu zowel als in Sri Lanka. Met zo’n 76 miljoen zijn we, verbonden door taal en cultuur. De meeste Tamils zijn hindoe, maar een groeiende minderheid is christen. Katholieke Tamils in België vormen een van de jongste buitenlandse katholieke gemeenschappen. Wij komen samen in een maandelijkse eucharistieviering in de Sint-Jan-de-Doperkerk in Antwerpen-Zuid waar ik voorga in het Tamil. De gezinnen zijn verspreid over heel Vlaanderen. Sommigen verblijven nog in instellingen en opvangcentra. Na de mis houden we telkens een kleine receptie: iedereen brengt iets mee dat gedeeld wordt. En ook mensen uit de buurt komen naar onze viering, al verstaan ze de taal niet.
Ik kan mij wel voorstellen dat er wel wat verschillen zijn tussen de manier van leven in India en in België?
Zeker en vast: eerst en vooral de taal. Ik heb gedurende twee jaar erg intensief Nederlands gestudeerd en door dagelijkse gesprekken en contacten leer ik nog elke dag bij.
Ook het weer is, uiteraard, verschillend: hier is het kouder en er valt meer regen.
En ook de cultuur is helemaal verschillend. Maar ik verblijf erg graag in België, ik leer elke dag bij en ik hou van de Belgische keuken. Ook fiets en wandel ik graag en ik heb ondertussen al veel steden en mooie plaatsen in Europa bezocht. Dankzij de moderne communicatiemiddelen hou ik regelmatig contact met het thuisfront en spreek ik regelmatig af met confraters die werkzaam zijn in Duitsland, Nederland en elders in België (er zijn o.a. nog twee confraters actief in het Bisdom Antwerpen).
En ik neem aan dat er ook op vlak van geloofsbeleving een groot verschil is tussen België en India?
In India zijn er niet alleen meer religies (bv. Hindoeïsme, Boeddhisme, Islam, Christendom, enz.), maar ook het geloof van de mensen groeit. Wij bouwen volop kerkgebouwen en er zijn nog redelijk veel priesterroepingen. Christenen moeten tonen dat God van iedereen houdt en er voor iedereen is
Dit is een fantastische boodschap en we moeten deze verkondigen aan iedereen ongeacht of ze kerkbetrokken zijn of niet. Christenen moeten authentiek durven getuigen en leven naar Jezus' boodschap van liefde. Zo probeer ik te leven en hopelijk kunnen anderen ontdekken Wie mij inspireert en op deze wijze ook God ontdekken in hun eigen leven. Ik ben graag in de kerk bezig, daar voel ik me thuis.
In India ben je nooit alleen als priester, maar word je voortdurend omringd door gelovigen. Ook vieringen worden druk bijgewoond. In het begin vond ik het erg dat er slechts weinig mensen naar de kerk komen hier. Maar studie over de kerkgeschiedenis en over de samenleving nuanceerde mijn visie. Ik probeer de mensen te aanvaarden zoals ze zijn en begrip op te brengen. Hier moet je als priester zelf het initiatief nemen om als een goede herder naar je schapen te gaan. Ik probeer al mijn schapen bij naam te kennen. Het valt mij ook op hoeveel hier vergaderd wordt. Ook dat vraagt een aanpassing. Maar wanneer ik zie hoeveel mensen als vrijwilliger, jong en oud, actief betrokken zijn bij de kerk, dan heb ik -eerlijk gezegd- alle vertrouwen in de toekomst.
Daarnaast vind ik het belangrijk om tijd te schenken aan elke persoon: iedere afzonderlijke mens toont immers Gods Liefde. Als priester kan je iets uitstralen. Je kunt het vriendelijke gelaat van de Kerk tonen, zeker als jonge priester. Mensen moeten aan jou kunnen zien dat je de werken van God doet.De evangelist Matteüs verwoordt het als volgt: "alles wat je voor de minsten gedaan hebt, heb je voor Mij gedaan". Ik vind dit voorbeeld ook in het leven van Moeder Theresa.
Dank je wel voor dit fijne interview, Pater Abraham! (met dank aan Anton De Preter en Johan Govaerts)
